Juni 2023
1. Volgens de rechtspraak van de Hoge Raad dient bij een onrechtmatige daad bestaande uit overtreding van een verkeers- of veiligheidsnorm waardoor letsel ontstaat, rekening worden gehouden met de mogelijkheid van ernstige gevolgen, hoe die zich ook in het concrete geval voordoen.
2. Het enkele feit dat deze gevolgen niet in de normale lijn der verwachtingen liggen hoeft niet aan toerekening van deze gevolgen aan de onrechtmatige daad in de weg te staan.
3. Het feit dat het ontstaan, voortbestaan of verergeren van deze klachten het gevolg is van de persoonlijkheidsstructuur en de eigen coping stijl van [geïntimeerde] en dat de klachten bij [geïntimeerde] ernstiger, langduriger of anders van aard zijn dan op grond van het ongeval in het algemeen mocht worden verwacht, staat immers niet aan het aannemen van dat causale verband in de weg en komt voor risico van de veroorzaker van het ongeval.
4. Voor een gehele of gedeeltelijke toerekening van deze omstandigheden aan het slachtoffer zelf is slechts plaats onder bijzondere omstandigheden indien het slachtoffer van zijn kant mede in aanmerking genomen zijn persoonlijkheidsstructuur en privé moeilijkheden zich onvoldoende heeft ingespannen om een bijdrage te leveren aan zijn herstelproces.
5. Evenzo volgens vaste rechtspraak van de Gerechtshoven en de Hoge Raad is het aan de benadeelde om te stellen en zo nodig te bewijzen dat hij aan gezondheidsklachten lijdt. Wanneer wordt vastgesteld dat het klachtenpatroon plausibel is, wat doorgaans het geval is bij een consistent, consequent en samenhangend patroon van klachten, kan van het bestaan van klachten ook als het niet of moeilijk objectiveerbare klachten betreft worden uitgegaan.
6. Aan het bewijs van juridisch causaal verband tussen de klachten van het slachtoffer en het ongeval kunnen geen al te hoge eisen worden gesteld, juist indien er sprake is van klachten waarvoor een specifieke medische aantoonbare verklaring niet zomaar kan worden gegeven.
7. Dit komt voor risico van de veroorzaker van het ongeval. Indien vóór het ongeval deze gezondheidsklachten niet bestonden en op zich door het ongeval veroorzaakt kunnen worden en een alternatieve verklaring voor de gezondheidsklachten ontbreekt, zal het bewijs van het oorzakelijk verband daarmee veelal geleverd zijn.
8. Daarvoor is niet noodzakelijk dat een sluitende wetenschappelijke verklaring wordt gegeven voor de klachten waaruit in wetenschappelijke zin onweerlegbaar volgt dat de klachten het gevolg zijn van het ongeval.
9. Indien het causaal verband tussen de subjectieve gezondheidsklachten en het ongeval is vastgesteld, dient te worden beoordeeld of deze gezondheidsklachten ook tot beperkingen leiden.
10. Het gaat bij de beoordeling van de beperkingen niet zozeer om het vaststellen van de meetbare functionele beperkingen van de benadeelde, maar om het vaststellen van de mate van activiteiten en participatie van het slachtoffer.
11. Bij die vaststelling zijn niet alleen de lichaamsfuncties en anatomische eigenschappen relevant, maar dienen ook de persoonlijke en
omgevingsfactoren van de benadeelde te worden gewogen.
12. Het enkele feit dat er sprake is van subjectieve klachten, waarvoor een neurologisch substraat ontbreekt, staat dan ook nog niet in de weg aan de conclusie dat toch sprake is van beperkingen in de hiervoor weergegeven betekenis.
13. Inherent aan subjectief letsel zoals het whiplashsyndroom of rugklachten is dat het om moeilijk objectiveerbare klachten gaat.
14. De vraag of er sprake is van causaal verband tussen het ongeval en de door de deskundige geconstateerde klachten is een juridisch oordeel en is aan de rechter voorbehouden.
Johannes de Bruin/ClaimZorg
