Huisarts(geneeskunde) en wetenschap?

[melissa]

http://www.frieschdagblad.nl/index.asp?artID=47401#reacties
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hij wees op het belang de bio­mechanische belasting te uitlaten zoeken _alvorens de medicus zich uitlaat over ‘het letsel’, de klachten en de eventuele relatie met het ongeval. Voor het beantwoorden van de vraag of er als gevolg van de botsing letsel kan zijn ontstaan is inzicht noodzakelijk in de relatieve snelheid van de voertuigen - het ­verschil tussen de snelheid van het ene en het _andere voertuig - en de snelheidsverandering van het aangereden voertuig door de botsing, de Delta V. Daarom is het belangrijk te beschikken over goed uitgangsmateriaal, zoals foto’s van de voertuigschade, schaderapporten, reparatienota’s, informatie van de politie etc.
http://www.stichtingpiv.nl/Smartsite.shtml?id=279454&Parent=150049&Doc=150347
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Term 'whiplash' voldoet niet
Reactie ingediend op Wed. 14-01-2009 - 21:53
Het zou misschien goed zijn als ook voorlichting richting politie wordt gedaan. Vaak komen mensen op mijn spreekuur naar aanleiding van een advies door politieambtenaren. Op zich is daar niets mis mee, maar de toon en onrust die er soms in doorklinken zouden al op de plaats van het ongeval kunnen worden beperkt.

H.W. van der Minne, huisarts (zonder inspanningsverplichting?)

(zie ook bijlage: pdf-bestand)



 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

PLBJ Lucassen, TC olde Hartman, M Borghuis*

Huisarts en Wetenschap jaargang 50, nummer 1 (2007) p. 11-15

Trefwoorden: beschouwing, consultvoering, psychosociale klachten, somatische fixatie

Samenvatting
Lucassen PLBJ, olde Hartman TC, Borghuis M. Somatische fixatie. Een nieuw leven voor een oud begrip. Huisarts Wet 2007;50(1):11-5.
De theorie van somatische fixatie leidt tot een aantal vooronderstellingen bij huisartsen: vage onbegrepen klachten hebben vaak een psychosociale achtergrond; patiënten ontkennen die achtergrond; patiënten vragen vaak om onnodig medisch handelen en onnodig medisch handelen is schadelijk voor patiënten. Dit gedachtengoed wordt bij empirisch onderzoek inderdaad aangetroffen bij huisartsen. Patiënten met onbegrepen lichamelijke klachten hebben het gevoel niet serieus genomen en als psychisch geval beoordeeld te worden. Uit registraties van consulten van patiënten die met onverklaarde lichamelijke klachten hun huisarts bezoeken blijkt dat de vooronderstellingen van huisartsen niet kloppen. Patiënten ontkennen psychosociale oorzaken niet en het zijn niet patiënten maar huisartsen die onnodig medisch handelen veroorzaken. Huisartsen exploreren de klachten onvoldoende en schatten niet goed in waar patiënten voor komen. Zij tonen weinig empathie en medeleven waar dergelijke patiënten nu juist het meest behoefte aan hebben. Wil de huisartsgeneeskunde de pretentie van echt patiëntgericht werken waarmaken, dan zal de huisarts allereerst zijn vooronderstellingen moeten veranderen en vervolgens zijn gedrag in de spreekkamer.

Inhoud
De theorie: somatische fixatie
De praktijk: uitgangspunten vanuit de theorie
De feiten: wat speelt zich af in het hoofd van de dokter?
De feiten: wat speelt zich af in het hoofd van de patiënt?
De feiten: wat speelt zich af in de consulten?
Conclusie op basis van feiten
Wat nu?
Literatuur

[melissa]

Bron: NIEUWSBRIEF VERENIGING VERKEERSSLACHTOFFERS

Jaargang 14, No. 3

Augustus 2009





Tekortkomingen in de aanpak van verkeersongevallen en in de zorg voor slachtoffers

 

De huidige aanpak van verkeersongevallen en de zorg (huisartsgeneeskunde ) voor slachtoffers vertoont, naar onze mening, een aantal tekortkomingen waardoor de verbetering van de verkeersveiligheid trager verloopt dan mogelijk en wenselijk is, de zorg voor slachtoffers tekort schiet en de kosten voor de samenleving onacceptabel hoog blijven. Dit kan het best worden toegelicht aan de hand van een paar figuren.

 

In figuur 1 staat op schematische wijze de huidige situatie geschetst. We zien hier dat er een aantal maatregelen zijn genomen die de gevolgen van een ongeval minder ernstig moeten maken. Een aantal zijn duidelijk gericht op de inzittenden van motor­voertuigen, een aantal andere zijn meer generiek. Ook zien we hier dat sommige maatregelen in het voordeel van de ene groep, maar in het nadeel van een andere groep werken. Zo zijn vangrails nog steeds notoir onveilig voor motorrijders, hoewel er uitvoeringen zijn die de bezwaren ondervangen (zowel figuurlijk als letterlijk).

 

Ook zien we in deze figuur dat bevindingen van na een ongeval gebruikt worden om te helpen voor­komen dat ongevallen plaats zullen vinden. Dit kan door het initiëren van gerichte acties en/of door gericht onderzoek. Wat echter het meest opvalt in deze figuur is het grijze gebied: de gevolgen voor het slachtoffer vallen "buiten beeld" van de spelers op het gebied van de verkeersveiligheid en de er­va­ringen worden ook niet gebruikt voor verbetering. Dit is overigens wel in lijn met de slechte positie van het slachtoffer in de Nederlandse wetgeving en samenleving.

 

Uit figuur 2 blijkt dat veel instanties zich met het slachtoffer bemoeien, maar helaas gaat dat veelal over en niet met het slachtoffer. Dit resulteert gemakkelijk in een situatie waarin het slachtoffer zich miskend voelt en waarin andere belangen (vooral die van de instanties zelf) prevaleren boven die van het slacht­offer. Uit figuur 1 en 2 blijkt dat de basis van dit probleem is, dat er geen instantie is die de eindverant­woordelijkheid draagt en alles coördineert. Het gevolg is dat het slachtoffer zelf maar moet zien haar of zijn problemen op te lossen en nergens terecht kan met vragen en suggesties voor verbetering.

 

Naar onze mening zou er een “waakhond” van de overheid dienen te zijn die toeziet op de afwikkeling van het ongeval waarbij het slachtoffer centraal staat en de bevindingen gebruikt worden voor het verbeteren van de verkeersveiligheid, de primaire afhandeling (vakje 2 in figuur 1), de gevolgen voor het slachtoffer en de lering die uit dit alles te trekken valt. De “Code” voor de afhandeling van letselschade is een stap in de goede richting, maar

– is te vrijblijvend (geen sancties, geen verplichte deelname)

– is teveel op de verzekeringstechnische kant gericht

– geeft geen terugkoppeling naar de verkeersveiligheid.

 

Er kan veel geleerd worden uit de ervaringen van slachtoffers betreffende de afwikkeling van een ongeval, waardoor de samenleving veel geld bespaard kan worden. De onnodig trage en vaak slachtoffer-onvriendelijke, langs elkaar heen werkende wijze waarop veel instanties het slachtoffer tot wanhoop drijven, belemmert het herstel en de herintegratie van het slachtoffer in de maatschappij. Het arbeidsverzuim duurt langer, de kosten van de verschillende instanties worden hoger etc.

 

Eén van de onderliggende oorzaken is de versnippering van de verantwoordelijke ministeries betreffende verkeers(on)veiligheid. Hierbij zijn minstens 6 ministeries betrokken.1 Hierdoor wordt er niet efficiënt en niet effectief opgetreden omdat samenwerken niet één van de sterkste kanten van ministeries is. Het is dan ook duidelijk dat de “waakhond”-functie op dit moment niet door de overheid vervuld wordt of vervuld kan worden. Wellicht dat een “programma-ministerie” zoals “Jeugd en Gezin” een betere aanpak mogelijk zou maken.

 

(1) De verantwoordelijke ministeries betreffende verkeersveiligheid zijn:

– Verkeer en Waterstaat (infrastructuur, wegenverkeerswet)

– Binnenlandse zaken (politie)

– Justitie (vervolging veroorzaker, civiele procedures)

– Volksgezondheid (afwikkeling letsel)

– Sociale zaken (uitkeringen, herintegratie)

– Economische zaken (arbeidsuitval, gevolgen voor economie)