Defensie heeft een Meldpunt geopend voor (oud) medewerkers die informatie willen over het wapenreinigingsmiddel PX 10. Het Ministerie heeft onlangs aangegeven dat dit het kanker verwekkende middel “benzeen” bevat.
Het middel werd vooral in de jaren 70 en 80 gebruikt en is sinds 1995 verboden.
De kwestie kwam in het nieuws doordat een marineman een claim heeft neergelegd bij Defensie (via Letselschade Haaglanden) omdat hij ziek is geworden door blootstelling aan PX 10.
Defensie wil de medewerkers die vóór 1995 in dienst waren informeren.
(ANP 14 oktober 2008).
Reactie Letselschade Haaglanden:
Middels een zeer uitvoerige brief voorzien van medische documentatie heeft Letselschade Haaglanden op 7 augustus 2008 deze kwestie persoonlijk onder de aandacht gebracht van de heer Dr. E. Van Middelkoop, Minister van Defensie.
Gelijktijdig zijn alle Fractievoorzitters van de Tweede Kamer eveneens van deze kwestie in kennis gesteld met het verzoek van Letselschade Haaglanden de Minister van Defensie er toe aan te zetten dat Defensie bij haar (oud) marine personeel nagaat of er gezondheidsproblemen zijn in relatie tot het hebben gewerkt met het kankerverwekkende reinigingsmiddel PX 10.
Omdat honderden militairen jarenlang onbeschermd met het reinigingsmiddel hebben gewerkt mag zeker niet worden uitgesloten dat er meerdere slachtoffers zijn (ziek of inmiddels overleden). Gelet op een publicatie in het dagblad De Telegraaf en later in het Noord-Hollands Dagblad bleken de vermoedens van Letselschade Haaglanden juist te zijn.
Inmiddels hebben zich 15 personen/nabestaanden gemeld bij Letselschade Haaglanden in verband met het reinigingsmiddel PX 10 en kanker gerelateerde aandoeningen.
Dit heeft dankzij de SP geleid tot kamervragen aan de Minister van Defensie, hetgeen er inmiddels toe heeft geleid dat er een Meldpunt PX 10 is ingesteld.
Toch is een kritische noot bij dit “Meldpunt PX 10" op zijn plaats.
In het verleden stond een slachtoffer van letselschade met zijn/haar claims doorgaans tegenover een zeer deskundige verzekeraar, die op alle mogelijke terreinen haar specialisten (en zonodig haar advocaten) inzette. Daarbij stond het slachtoffer voor de keuze of een peperdure advocaat in te schakelen of zelfstandig de letselschade met de professionele verzekeraar af te wikkelen.
In dat laatste geval was er sprake van een ongelijke strijd tussen het slachtoffer van letselschade en het team van deskundige specialisten optredend namens de aansprakelijke verzekeringsmaatschappij. Men noemt dit ook wel “rechtsongelijkheid".
In deze ongewenste situatie van rechtsongelijkheid kwam de Hoge Raad op 2 april 1987 het slachtoffer van letselschade tegemoet. De Hoge Raad oordeelde dat ingeval van een aansprakelijke partij (verzekeringsmaatschappij) het slachtoffer van letselschade zich mag voorzien van deskundige rechtsbijstand op dit terrein en dat de hiermee gemoeid zijnde kosten van rechtsbijstand door de aansprakelijke partij (verzekeringsmaatschappij) moeten worden vergoed. Immers, het ongeval heeft deze kosten van rechtsbijstand opgeroepen en dienen dan ook als te vergoeden schade worden aangemerkt.
In het jaar 1992 bij de invoering van het Nieuw Burgerlijk Wetboek heeft de wetgever op grond van hiervoor genoemd arrest van de Hoge Raad een wettelijke bepaling ingevoerd dat voorziet in de vergoeding van kosten van rechtsbijstand ingeval van vermogensschade, bij voorbeeld optredend als gevolg van een onrechtmatige daad van een tegenpartij.
Sindsdien hebben alle in Nederland gevestigde verzekeringsmaatschappijen zich middels een convenant verbonden om ingeval van een slachtoffer van letselschade niet alleen actief schade te gaan regelen door allerlei initiatieven en gesprekken te ontplooien, maar bovendien de benadeelde te wijzen op deskundige rechtsbijstand waarvan de redelijke kosten voor rekening komen van de betreffende verzekeringsmaatschappij.
Ter zijde wordt opgemerkt dat er tientallen zo niet meer civiele procedures in de achterliggende jaren zijn gevoerd tegen verzekeringsmaatschappijen over vergoeding van de kosten van rechtsbijstand. Het voert te ver om in het kader van deze kwestie hierop in te gaan, maar het komt er op neer dat de volledige vergoeding van de kosten van rechtsbijstand van de belangenbehartiger doorgaans niet plaatsheeft.
Letselschade Haaglanden is de mening toegedaan dat het Ministerie van Defensie (oud) medewerkers die ziek zijn (of inmiddels zijn overleden) tengevolge van de blootstelling aan het reinigingsmiddel PX 10, zonder meer moet wijzen op de wettelijke regeling (!) van het
inroepen van deskundige rechtsbijstand alsmede vergoeding van deze kosten, ingeval er een claim bij het Ministerie van Defensie wordt ingediend.
Het vermoeden dat mogelijk kan ontstaan is dat Defensie met haar initiatief tot het inzetten van een "Meldpunt PX 10" zelfstandig hieraan gerelateerde schadeclaims met de zieke soldaat of de nabestaanden van de overleden slachtoffers wenst af te wikkelen en daarbij liever geen deskundige rechtsbijstand door een letselschadespecialist tegenover zich ziet gesteld. Dat betekent immers een verhoging van de schade-uitkering in verband met de tevens te vergoeden kosten van rechtsbijstand van de letselschadespecialist, maar bovendien zeer waarschijnlijk ook dat de schadevergoeding op diverse schadeposten/onderdelen hoger uitvalt.
Een voorbeeld daartoe komt rechtstreeks uit deze zaak dat heeft geleid tot Kamervragen aan de Minister van Defensie.
Op basis van vigerende jurisprudentie hebben de juristen en medisch adviseurs van Letselschade Haaglanden een rechterlijke uitspraak bestudeerd die zeer veel juridische en medische overeenkomsten vertoont met deze casus. Voorzien van inflatiecorrectie komt daarbij het smartengeld (!) uit op een bedrag van € 200.000,00 exclusief wettelijke rente (€ 25.000,00).
Defensie daarentegen verwijst naar een andere rechterlijke uitspraak en komt uit op een bedrag van € 50.000,00. De uitspraak waarop Defensie zich beroept vertoont onvoldoende overeenkomsten met deze casus en wordt derhalve door Letselschade Haaglanden afgewezen.
Het voorgaande moge duidelijk zijn dat deskundige rechtsbijstand ook tegen het Ministerie van Defensie bij schadeclaims niet alleen wettelijk geregeld is maar bovendien zeer wenselijk is.
Het zou het Ministerie van Defensie (zoals elke schadeverzekeraar in Nederland handelt) sieren als men zonder uitzondering jegens elke claimant het beleid voert dat men wijst op de mogelijkheid van het inroepen van deskundige rechtsbijstand en dat de daaraan verbonden kosten worden meegenomen in de te vergoeden schade, materieel en immaterieel.
Helaas zijn daar, niettegenstaande het “Meldpunt PX 10” op dit moment geen aanwijzingen voor!
Zoals wel meer in de rechtspraktijk wordt gesignaleerd staat de wetgever nogal eens boven haar zelf opgestelde wetten; ambtenaren hebben zo hun eigen regels en opvattingen.
Den Haag, 22 oktober 2008
Johannes de Bruin
Direkteur Letselschade Haaglanden
