Verzekeringsmaatschappijen van ziekenhuizen in Nederland, te weten MediRisk, VVAA en CentraMed, voeren een bepaald schaderegelingsbeleid jegens slachtoffers van medische fouten.
Letselschade Haaglanden behandelt naast verkeersongevallen, bedrijfsongevallen, productaansprakelijkheid, beroepsziekten, allen met letselschade ten gevolge, ook zaken tegen ziekenhuizen en medisch specialisten.
Inmiddels bracht de Ombudsman een nieuw rapport uit dat heet: "Overleven in de medische letselschade praktijk"
Dit rapport kan worden gedownload via onze website of anders kunt u dit via google op het Internet vinden.
Het rapport geeft de werkwijze weer van genoemde verzekeraars en is wat mij betreft zeer herkenbaar. Overigens is een aantal cliënten van Letselschade Haaglanden door de Ombudsman geïnterviewd.
Wanneer een nieuwe cliënt aangaande een medische fout bij Letselschade Haaglanden zich aandient, meldden wij dat het ergste nog moet komen: de behandeling door de verzekeringsmaatschappij van het betreffende ziekenhuis of specialist.
In de Letselschadebranche, met name aan de kant van de belangenbehartigers van slachtoffers, is zeer veel kritiek op de werkwijze van MediRisk, CentraMed en VVAA.
Dat het de toets der kritiek niet kan doorstaan blijkt uit het volgende.
Het medisch dossier van de patiënt, die een medicus vanwege een medische fout aanklaagt, wordt door de medisch adviseur van één van voornoemde verzekeraars beoordeeld die vervolgens een medisch advies op schrift stelt en dat doorstuurt naar de dossierbehandelaar werkzaam voor de betreffende verzekeraar.
De betreffende dossierbehandelaar, beslist niet medisch academisch opgeleid, gaat passages uit het schriftelijke advies van zijn medisch adviseur halen en dat ten voordele van de verzekeringsmaatschappij verwoorden in een brief aan de belangenbehartiger van het slachtoffer en wijst diens claim af. Knippen en plakken dus.
Menigmaal hebben onze medisch adviseurs zich erover beklaagd dat dit soort brieven niet kan. Bijvoorbeeld roepen onze medisch adviseurs:
- dit kan nooit door een medicus geschreven zijn
- dit is medisch gezien volslagen onzin
- welke onverlaat stelt dit medisch epistel op?
- als dit een medische zienswijze is, dan leg ik liever mijn doctorstitel neer
- er wordt door de betreffende dossierbehandelaar naar hartelust gefantaseerd
- et cetera
Letselschade Haaglanden heeft recent een dergelijke kwestie voorgelegd aan de Raad van Toezicht. Helaas blijkt in toenemende mate dat het indienen van een klacht bij de Raad van toezicht (inmiddels geheten KiFiD) weinig zinvol is. Men kiest doorgaans de kant van de verzekeringsmaatschappij (zie een recent rapport van Elseviers weekblad).
In deze zaak oordeelde de Raad van Toezicht dat het overleg en het (schriftelijk) advies van de betreffende medisch adviseur, een aangelegenheid is tussen de medisch adviseur en de dossierbehandelaar van de verzekeringsmaatschappij. Een interne kwestie dus.
De klacht ingediend door Letselschade Haaglanden werd vervolgens afgewezen.
Ik ben van mening dat de Raad van Toezicht ook in deze zaak heeft zitten slapen en in mijn optiek een soort slaapverwekkend kluchtcollege aan het verworden is.
Dezerzijds is in het klaagschrift nadrukkelijk aangegeven dat het vanzelfsprekend is dat het overleg tussen de medisch adviseur en de dossierbehandelaar van de betreffende verzekeringsmaatschappij een interne aangelegenheid is, maar echter toch een andere kwestie wordt wanneer de dossierbehandelaar op basis van het schriftelijke advies van de medisch adviseur hierover naar derden toe gaat corresponderen, zodat het interne advies van zijn medisch adviseur externe werking verkrijgt. Alsdan dient de dossierbehandelaar het schriftelijk advies waarop de dossierbehandelaar zich beroept wel te overleggen (en in rechte moet dat zonder meer!) en niet zelf er medisch op los te gaan schrijven.
Voorts is gewezen op de vele verschrijvingen en fouten (bewust?) die de betreffende dossierbehandelaar maakt, vooral op medisch gebied. Complete verslagen met voornamelijk Latijnse medische termen worden gebruikt en men moet toch echt een academisch medische opleiding hebben om dit te kunnen lezen en te begrijpen, laat staan hierover met derden te corresponderen.
Sinds enkele jaren geld in Nederland een door de Universiteit van Tilburg ontworpen "Gedragscode letselschaderegeling". Genoemde Gedragscode schrijft een groot aantal beginselen voor op basis waarvan er een correcte regeling van de letselschade kan plaatshebben, waarbij openheid en overleg voorop staan bij de bij de schaderegeling betrokken partijen.
Verzekeraars en belangenbehartigers sluiten zich aan bij deze Gedragscode. Ook de Regering en de Tweede Kamer juichen deze "Gedragscode letselschaderegeling" toe.
Het is dan ook onvoorstelbaar dat de verzekeraars van ziekenhuizen, te weten CentraMed, MediRisk en VVAA zich niet willen aansluiten bij deze "Gedragscode letselschaderegeling". Het is in mijn optiek tekenend voor het beleid dat daar gevoerd wordt.
Als men inziet dat de aansprakelijkheid van een ziekenhuis of medisch specialist misschien moet worden erkend, laat men dit voorafgaan aan een onderzoek door een onafhankelijk specialist.
Daarbij noemt CentraMed, MediRisk of VVAA één van haar favoriete keurend specialisten en als de (medisch adviseur van de) belangenbehartiger van het slachtoffer het met die keuze niet eens is , omdat de favoriete keuringsartsen als partijdig wordt aangemerkt, dan wacht het slachtoffer een rechtsgang bij de rechter. Genoemde verzekeraars leggen de zaak dan voor aan de rechtbank in het kader van een zogeheten "Voorlopig Deskundigenonderzoek" en vragen de rechter om toestemming haar favourite keurend specialist in te schakelen en vragen de rechter voorts de aan deze specialist voor te leggen vragen in verband met het uit te brengen rapport goed te keuren.
Met alle respect voor de rechterlijke macht, maar zij weten echt niet welke specialist objectief en niet ten voordele van de verzekeringsmaatschappij of het slachtoffer keurt (dagelijkse praktijk!!) en wijst vervolgens het verzoek van de advocaten van Medirisk, CentraMed of VVAA goedwillend toe. Het is toch immers een doctor? Rechterlijke dwaling? Jazeker!
In de letselschadebranche is maar al te goed bekend dat niet alleen de onafhankelijk keurend specialist partijdig kan zijn maar dat bovendien de vragen die de medisch adviseur van de verzekeringsmaatschappij aan deze keurend specialist stelt, zeer subjectief en sturend kunnen zijn. Een goede medisch adviseur van een belangenbehartiger dient hier bovenop te zitten!
Zo niet, dan is de zaak van het slachtoffer van een medische fout hopeloos verloren!
Niet worden ontkend dat de verzekeringsmaatschappij van een ziekenhuis of medisch specialist het recht heeft om een "Voorlopig Deskundigenonderzoek" bij de rechtbank in te stellen. Wel durf ik hier te stellen dat er sprake is van misbruik van recht nu er vaak niet eens overleg plaatsheeft met de medisch adviseur van de belangenbehartiger van een slachtoffer van letselschade (van het verzoek aan de Rechtbank wordt per poststuk kennis genomen) terwijl dat toch wel vereist is blijkens de Gedragscode Letselschaderegeling en het is voorts advocaten toch nota bene bekend dat hun eigen Gedragsregels in de uitoefening van het ambt van de advocaat voorschrijft dat men een slachtoffer niet nodeloos in een civiele procedure mag betrekken.
Maar los van het al, als door de verzekeringsmaatschappij van een ziekenhuis of specialist wordt besloten tot een rechtsgang (en haar eigen advocatenkantoren inschakelt) betekent dit dat het slachtoffer ook een advocaat in arm moet (!) nemen en hiervoor kosten kan gaan reserveren welke kunnen oplopen tot € 10.000,00 of meer.
Niet elk slachtoffer heeft een dergelijk budget tot zijn beschikking en de afloop is dan ook voorspelbaar. Een medische fout van de specialist, een verwoest leven en financieel wordt het slachtoffer kapot geprocedeerd door de verzekeraar van het ziekenhuis. Amerikaanse toestanden?
Een John Grisham roman?
Ik wil tot slot nog aangeven dat het onvoorstelbaar is dat een medisch specialist heden ten dagen tegenover een patiënt niet meer mag toegeven dat hij een fout heeft gemaakt. Zijn eigen verzekeringsmaatschappij heeft namelijk in de verzekeringspolis de clausule opgenomen dat wanneer hij een fout tegenover een patiënt toegeeft, er geen dekking is bij de verzekeringsmaatschappij en derhalve uit eigen middelen de schade van het slachtoffer/patiënt mag betalen.
Ik noem dit een vorm van ongeoorloofde pressie. Van een specialist medisch specialist mag worden verwacht dat hij al zijn kunde en kennis inzet om mensen in alle vrijheid beter te maken. Als deze specialist (menselijkerwijs) fouten maakt waarom moet hij dan zijn mond houden?
Aangezien de vele praktijken van de verzekeraars van ziekenhuizen en medisch specialisten steeds meer serieuze bekendheid en belangstelling gaan krijgen, verzoek ik een ieder die behoefte heeft om op dit onderwerp te reageren, gebruik te maken van dit mogelijkheden van dit letselschadeforum.
Johannes de Bruin
Directeur Letselschade Haaglanden
